در  شبستان   دلم     از   غم    چراغی       روشن    است

آنچنان     کز    خنده های     لاله  باغی      روشن    است

حسرت  آوای    فراقت    را      تمنا        وصل       نیست

عشق    بی  انگیزه    عیشی    در  فراغی  روشن    است

چشم    آنم     نیست     تا    با    بوسه     بنوازی      مرا

این   که     از    یادم    نبردی     خود  سراغی روشن است

دیده     با     شب  زنده داریها     به  جایی    ره    نبرد

چشم    دل    روشن    که   ایامش  به  داغی  روشن  است

شمع    را   هر  چند   در    میخانه ها      گردن    زدند

در    نهان    از    آفتاب    می        ایاغی     روشن  است

کوره   راه   زندگی   را    عشق     ظلمت   سوز    گفت

تا    دلی    در    سینه   میسوزد      چراغی   روشن  است

گر   نداری    غم     میا     در    حلقه ی     اهل     جنون

عشق    را    با   عاشقان    شرط   بلاغی     روشن  است .