در چندمین بهار شکوفایی هستیم

و چندمین گل انتظار را

به تماشا نشسته ایم؟

***

تاریخ  باغ را

چونان گذشتگان فسیلی

مرور می کنیم

و

از سالهای عطشناک بی بهار

عبور...

ما تشنگان نوریم

از کاسبرگ شعر و شعور

***

فریادهای سلسله بر پایان

-تنهایان

پایان عصرهای ستم را

تصویر می کند

عصری شکفته است:والعصر...

در مجمع الجزایر باورها

پهلو گرفته قایقی از گلبرگ

و بندیان خاک

افلاک را ستاره نشان می کنند

از داغناله های جگرسوز تابناک

***

شاید

امسال بی حضور «خمینی»

فصل ظهور یار بیاید

«نوروز»رفته است اگر

باید

آن جاودان«بهار»بیاید

***

اینسان که تشنگی

تطاول خود را

با خواب آبهای اثیری

تحلیل می کند

تهلیل از سراسر این باغ

گلهای «نرگس» است که تکثیر می کند

آیا هنوز هم

او در ظهور بارور خود

تاخیر می کند؟