بریز بر لب ام از آفتاب جام دهم

مشعشع ام کن از آیینه ی کلام دهم

برآسمان حقیقت دوازده بام است

مرا ببر به تماشای ماه بام دهم

رجب رسیده و جاری ست نهرهای عسل

بنوش ساغری از کوثر سلام دهم

نگاه ات آینه ی انتشار کیهانی ست

قسم به جاذبه ی نور احتشام دهم*

بگیر دست مرا پله پله راه ام ده

به امن عیش سراپرده ی مقام دهم

کرم نما و بیا تا دمی بیاسایم

به زیر سایه ی آن مشفقانه گام دهم

به دستمال پراز کهکشان بادصبا

بیار نکهتی از تربت امام دهم

به بال هدهد هادی ببند بال مرا

ببر به محضر سیمرغ بامرام دهم

سمانه مادر عصمت کسی که روشن داشت

برای آینه گی مشعل قیام دهم

*ده:عدد کیهان و نمونه ی اعلای خلقت است.نماد اولوهیت است.برای فیثاغورثیان ده مقدس ترین عدد و نماد آفرینش کائنات بوده و به آن سوگند می خوردند.

عدد،نماد،اسطوره/آرش نورآقایی/نشرافکار