با کمی تاخیر تقدیم به همه ی معلمان ایران زمین:

باز درگیر خودت کن دل تنهایم را

حل کن ای عشق! به لبخند معمّایم را

مشق من لذت امضای تو را کم دارد

خط بزن بار دگر دفتر املایم را

پرم از خاطره ی شوق دبستان و کلاس

زنده کن خاطره ی آبْ وَ بابایم را

مثل خورشیدی و من شبنم بی مقدارم

زیرو رو کن به نگاهی همه دنیایم را

باز تلفیق تو و شمع و گل و پروانه،

ساده تر کرده مضامین غزل هایم را

دست پر مهر تو امروز محقّق کرده است،

آرزوهای پر از وسعتِ فردایم را

باغبان بودی و  من مثل نهالی کوچک

عشق سرشار تو جان داد سراپایم را

دل تنهای من امروز تو را کم دارد

باز درگیر خودت کن دل تنهایم را...