به نام خدا

ردپا

دلتنگیم را می برد با خنده هایش

یک بوسه می کارد به لبهایم به جایش

برعکس هرشب دلخوشم امشب به فردا

حالا که پیچیده ست درگوشم صدایش

از یاد بردم دردهای مبهمم را

از نو شروعم می کند با ماجرایش

قصه از اینجا می شود آغاز بشنو

من نقش اول بوده ام از ابتدایش

چله نشین خلوتش با ساغرعشق

دستان او بود و من و قالو بلایش

آئینه ام حتی اگر صد تکه باشم

جامانده است در تکه هایم ردپایش