انتقام گرفتم

از تمامِ خودم

برایِ نبودنت

آخر کلاغِ ده می بارد

هر صبح پنیر را

من کلافه ام برایِ خوردن

سبدِ پدر بزرگ را

دوباره می بافد پدر

اما من

تهِ کوچه منتظرم

برای خواندن باران

وقتی قناریِ کوچکِ مادر جان

اذان می گوید

برایِ پریدن

خواهم پرید

برایِ پاس کردنِ

تنها واحدِ کودکی ام

مرگ

بگذار دست تکان دهم برایِ آمدنش