ای  نخل    شکسته    قامت     ای      بم

اسطوره ی       استقامت       ای      بم

چون   شد  که  چنین   به    هم  شکستی

در    معبر    نیستی               نشستی

جغدی   که       نشسته    روی     باره

می موید    و       می کند         اشاره

در  سینه  به  جز  ملال و  غم   نیست

زیرا    اثری   ز    ارگ    بم    نیست

آنگونه   که    جان   عاشقان     رفت

این   برگ   هویت   از   میان     رفت

ای   نخل    شکسته  قامت     ای    بم

اسطوره ی        استقامت     ای    بم

مشهور   زمانه    بود             ارگت

بشکست   و   بریخت   همچو    برگت

کو    گنج       گرانبهای          پاکان

میراث           گرامی            نیاکان

ای    مادر     داغدار            فرزند

دلها       ز   غمت   به  سینه   لرزند

بس   داغ    جوان   به   سینه   داری

بس    گنج       گران    دفینه   داری

از   داغ   تو     پشتها    کمان    شد

سیلاب   ز  دیده ها       روان    شد

از   بسکه   غم   تو      جانگداز است

دیگر   نه   لبی   به  خنده   باز  است

ای   مرد  و  زنت      هماره     مظلوم

زحمتکش  و  بی نصیب    و     محروم

بس   دیده    بلا      ز    خصم   ایران

گاه   از    مغولان    گه    از    انیران

خوردند    هماره            دسترنجش

بردند      ز  خانه      کوه      گنجش

یک  بار  دگر   بلا        به     جانت

افتاد    و   بسوخت          استخوانت

ماندند      هزارها             هشیوار

از    پیر   و   جوان  به زیر    آوار

ای   بم    به  تو  ما  همیشه   نازیم

باشد   که  دوباره ات          بسازیم .