ای گل و باغ و بیابانخارها

مردم آن سوی این دیوارها

از زبان مثنوی اسرارها

گفته بودم گفته بودم بارها

 (   از خدا جوییم  توفیق  ادب

بی ادب محروم گشت از لطف رب )        

بعد از آن زخم شرر افروزها

در دل تاریکی این روزها

این دلِ آئینه ی بیدل شده

زنده زنده ، زنده زیر گل شده

این دلِ ویران شده آباد نیست

این گلو آماده ی فریاد نیست

آه دیگر فرصتِ لبخند نیست

دست شادیها به جایی بند نیست

این خبر ،  از دردهای ایل بود

خنجرِ نامردیِ قابیل بود

آن کتابی را که آتش می زدید

نسخه ی کامل تر انجیل بود

موج های سرکش و تبدار شهر

سیل اشک و هرمِ آه نیل بود

آه ، زخمِ تلخِ نایِ ایلِ من

همصدا با حلق اسماعیل گفت :

( از مکافات عمل غافل مشو !

گندم از گندم بروید جو ز جو )

سید حسن مبارز