شباهت من و تو یک بغل معما داشت

خلاصه ساده بگویم هزار معنا داشت

شبیه خنده ی تو گاه خنده میکردم

و خنده های تو از دور هم تماشا داشت

ببین چه دلخوشی ساده ای که یادت را

درون سینه دلم تا همیشه بر پا داشت

تو راز عشق پر آوازه ی منی ، دیدی؟

که دل چگونه وصال تو را تمنا داشت؟

هنوز عا شق چشم تو هستم ای آهو

و دل به پشت سرت می دوید اگر پا داشت

من وتو مثل دو رود به هم تنیده شدیم

که این دو عاشق دلبسته حکم دریا داشت

و سر نوشت من وتو به هم رقم زده شد

نه مثل قصه ی مجنون که ناز لیلا داشت

مرا ببخش اگر میشود کمی آرام

بخوان ادامه ی این شعر را اگر جا داشت

که بی تو هر شب خود را گریستم چون ابر

و زیر "سایه ی خورشید زیستم چون ابر"

                                         "پیر"