بلندی کوه

 به کجای آسمان بر می خورد

نه!دیگر

جلجتای هیچ شمعونی نمی شوم

ازجمله نقد ونسیه جهان

پاکتی سیگار و

فندکی برایم کافی ست

تمام واژه ها ازسرم پریده اند

ازبس

غنچه های کابوس

 در خوابم گل کرده اند

چشمان همسرم مرا درشت می پایید

ونمی دانست

جز غنچه ی بغضی که شکفت

هیچ گلی در حسرت آب نمی روید

نه!

دیگر تاب پروانه شدن ندارم

وقتی

درمسیر چشمه ی زهر

تنها

گل مرگ می روید

باز هم ممنونم از دوستانی که لطف دارند وبه شعر من رای میدهند ویا مرا از نظر ارزشمند وسازنده ی خود بهرمند می سازند