با سلام خدمت همه اساتيد و سروران حاضر در انجمن

انچه نوشته شده است  مطالبي است كه به ذهن حقير ميرسد ودر

ابتداي كار به خودم تذكر داده واذعان دارم كه اين قطعه اي ناچيز

  از پازل بي منتهاي دنياي ادبيات است كه قطعا طلايي ترين

قطعات ان در افكار واذهان شما بزرگواران است كه با پيوستن به

هم تصوير زيباي شعر واقعي و رشد كرده هويدا خواهد شد واين

امر مستلزم تمرين وممارست فراوان و گذشت زمان مي باشد

شعر اين ميراث كهن وماندگاري كه سينه به

سينه و قرن در قرن چه بصورت ادبيات شفاهي

و مكتوب وچه به طرق ديگربه دست ما رسيده

است بايد انطور كه شايسته و بايسته است

نگهباني و نگهداري  شده  ودر رويشي شكوفه

هاي تازه و جديدش به ميوه هايي شيرين تبديل

شود تا براي نسل هاي اينده نيز حقيقتي ماندگار

وبا ارزش بر جاي بماند و همانطور كه ما به

پيشينيان خود مي باليم كاري بايد كرد كه آيندگان

فرصت باليدن به گذشتگان خود را داشته باشند

واين لذت افتخار آميز از انان سلب نشود

شعر بايد در فضايي عالمانه وصميمي نقد شود

تا زمينه هاي رشد وتكامل شعر وشاعر فراهم

گردد

كه اگر اين اتفاق نيفتد  نه شاعر  رشد ميكند ونه

شعر، اتفاقي كه همه انسانها به دنبال ان هستند

تا بساط رشد ادميت از مسير هاي متنوع

ومتفاوتي فراهم شود

حال من شما كه وسيله رسيدن به كمالات انساني

را در قالبي  معنوي و اسماني به نام شعر

جستجو ميكنيم بايد تلاش كنيم تا مسيرمان يك

مسير پيش رونده باشد مهم نيست كه با چه

سرعتي حركت كنيم مهم نفس حركت است ومهم

تر از ان راضي نبودن از وضعيت كنوني و تلاش

براي رسيدن به پله بالا تر است  كه اين جريان

بنا به علاقه و استعداد و جانمايه هاي علمي و

اكتساب تجربيات در افراد گوناگون و متفاوت است

وهيچ جاي نگراني نيست كه شاعر احساس كند

خداي تكرده از ديگران عقب است شايد در بعضي از موارد اين

حس تلقيني و اشتباه باشد چون درياي رشد وپیشرفت ادبيات

ودانش انقدر وسيع و عميق است كه هر كسي در زوايايي از ان در

حال غور است كه ممكن است ديگران اصلا به ان فكر نكرده باشند

پيشرفت در عرصه علوم و فنون از نوع يك مسافت جاده اي و

طولي نيست كه حتما بايد همه يك مسير خاصي را پشت سر راه

رفته ی دیگران طي كنند بلكه درست مانند دريايي است كه هركس

در بخشي عميق از ان در حال استفاده است بدون اینکه از

تجربیات دیگری یا محدوده فعالیتش اگاه باشد

مهم حركت

است واين حركت زيبا ميسر نيست مگر در سايه

نقد وبررسي عالمانه شعر

يادمان نرود كه بعضي اوقات به به و چه چه ها

ممكن است ما را دچار نوعي رسيدن كاذب به

مقصد يا ديدن كاذب مقصد كند واحساس خود

اتكايي كه بلاي خانمانسوز حوزه هنر است را به

جان هنر مند بياندازد

اگر فرصتي دست داد قصد اين است كه با كمك

شما بزرگواران و اساتيد فن كه بنده ي كمترين

شاگرد همه شما هستم فضايي به نام نقد پيش

برنده ايجاد كنيم

ادامه دارد.....................

علي اكبر مقدم /فريمان