دستهای خسته تا مرز افق فواره شد

ضِلع تنگِ سینه پُرفریاد و آتشپاره شد

سال نو اندوه نو با عینک و شپّوی نو

عشق نو از شهر متروک دلم آواره شد

باد ها بردند با خود بهترین تقویم عمر

برگهای این کتاب آخر همه بیکاره شد

رهزنان روسپی در جادۀ تنگ بلوغ

رنگها بر چهر زد تا مرد ها زن باره شد

برفهای شانه ات سر چشمۀ رود من است

بایزید شرق در باغ لبت می خواره شد

سا نو بوی بهار آورد با دشنام عشق

نیش زنبور هوس چون عقرب جراره شد