این مرد را بگذار تا تنها بماند

تنها در این دنیای بی فردا بماند

او را رها کن تا ابد مرموز و خاموش

در مرز بودن یا نبودن ها بماند

بگذار تا با بادبانهای شکسته

در گیر موج و ساحل و دریا بماند

بگذار تا در پیله تنهایی خویش

در انتظاری سخت و جان فرسا بماند

از او مگیر احساس بی آلایشش را

بگذار این حس همچنان زیبا بماند

او رازهایی را که دارد باید انگار

در سینه اش تا آخر دنیا بماند

او می تواند لحظه ای آسان بمیرد

هم می تواند سخت و پا برجا بماند

او مانده در صحرای سرگردانی خویش

حالا چه می خواهی؟ بمیرد یا بماند؟

او با خودش یک عمر تنها بوده بگذار

یک عمر دیگر با خودش تنها بماند

اما... ولی ای کاش می شد در کنارت

تا انتهای این شب یلدا بماند

آبان 90