لب ما را برسان بر لب پیمانه صنم

تو بگو تا چه کنم با دل دیوانه صنم

غم هجران تو از زهر جگر سوزتر است

حاصل عمر چه شد در ره میخانه صنم

از لبت غنچه ی گل تا نشود باز چه سود

بلبلان را بنما خنده ی مستانه صنم

هر که بر قامت رعنای تو دارد هوسی

تو بگو تا بزنم تیشه به کاشانه صنم

سرو ناز تو اگر ریشه دواند به دلم

شود از حسن تو این خانه چو بتخانه صنم

آبرو می رود از خرمن ناچیز سخن

تو چنان کن نشوم خرمن بیگانه صنم

زاهد از منبر خود سخت بر آشفت که من

گفته ام معبد ومسجد همه افسانه صنم

خرم آنکس که به دام سر زلف تو بود

نادم آنکس که بگیرد ره ویرانه صنم

حاصل اندک صهبا همه از لطف تو بود

لب نهم بر لب تو آن لب جانانه صنم

سعیدزاده بیدگلی (صهبا)