شاید یک دلِ سیر دیر امّا

قَسم به مقسوم علیهِ قاقاهِ گاه گاهِ ماه

از پنجاه پنجولِ گربهٔ اشتباه

بر دیوارِ چینِ تن دور

زُلالا عینکِ ته‌استکانی را کور

ـ می‌اندازم دور

ویز ویزِ چیز چیز خواهِ سمعک را!

قناریِ دل، قمریِ‌ عقل!

ازاین پس و سپس

بی پیِ استرس و قصورِ ترس

با هرسِ هوسِ علفِ هرز

به اتفاقِ راست‌ پنجگاهِ ببرِ صبر

زورِ خدا را

می‌کِشم به رخِ گربهٔ ورپریدهٔ کلیله دمنه ندیده!

سیدمحمدرضالاهیجی