وطن
زخم دوران بر بدن داری وطن!!!
پرچم خوش رنگ تو ما را کفن!!!
سبز تو ، سبــزی و آبادانی است
قهر شور انگــیز تو دشمن شکن
از دماوند سر افرازت بگـــــــیر
تا کـــــــــــنار ساحل رود تجن
ساحـــــــل سبز و بهاری شمال
دیدنش آرامش هر مــرد و زن
دشت ارژن وآنهـــــمه زیباییش
که زبان وا ماند از گفت و سخـن
تخت جمشیدت غرور پارسی است
افتخـــــــــــــــــــار مردم ایران من
زندگی جاری است در رگــهای تو
نغمه بر می خـیزد از دشت و دَمَـن
در سپیدت ، صلح و مردم دوسـتی
در کـــــــمال دوستی ، دشمن فکن
خاک عطر آمیز تو مـُشک و عبیر
می زند صد طعنه بر مشک ختن ....
سرخی ات یعنی دفاع محض ِمحض
از نگـــــــــــاه ناکسان بر این چمن
آفـــــرین بر همت شیران تو!!!
شیر مردان دلیر انجـــــــــــمن
بشکـــــــــند از خصم شاخ و نیزه را
گــــــردن و دستش ببندد با رسن
سرخی خون جوانان غـــــــــیور
هست جاری در همه رگــهای تن
از چه رو ای چلچــــراغ پارسی
خــفته ای در بستر رنج و مُهَـن؟
سروری را وا نهادی بر زمین!!!
مهتری پران شد از مرز کـهن!!!
لانه های بلبلان و چلــــــــــــچله
خانه ی آرامش زاغ و زَغــَــــــن
جای یاس و لاله در این بوم و بَر
وا اَسف ، روئیده بس خار و گـَوَن
بخـت این خاک مقدس ای وطن
هست اینـک در مسیر وا شدن
ای وطن می سازمت بار دگـر
با درایت ، قدرت باز و و فن
دور، اندازیم اش ، از ایران پاک
افکـــنیمــَــــــش قـعر دریای لـَجَن
مصطفی معارف5/11/90 کرج