شبی  پایا  شبی غمگین  شبی   بسیار     غمزا  بود

شبی  زاینده ی  صد گونه  محنت  شام   یلدا    بود

ستاره  بی  نصیب از   نور و مه شبگرد تنها  بود

گل   خورشید   پنهان  پشت ابر   تیرگیها     بود

زمین در آتش   بیداد   فرزندان  شب    می سوخت

سحر جویان  حق فریاد  را جلاد  لب  می دوخت

غبار بی کسی بنشسته  بر    رخسار   مردم   بود

وطن  بازیچه ی  بوزینگان      بی    ترحم  بود

میان بانگ  باطل گستران  فریاد حق   گم   بود

دل  دریایی  بیدار  مردان   در    تلاطم      بود

شکوفه بر درخت   بالغ   توحید    می خوشید

به هر  جا  چشمه چشمه خون گرم لاله می جوشید

حقیقت  باوران  اسلام  را  فریاد    می کردند

نبردی  بی  امان  با  ظلمت  و بیداد می کردند

پریشان  خواب  شوم  دیو  استبداد می کردند

ستم  بر  باد  می دادند  و  حق را یاد می کردند

ز  خون  بالنده  کم کم  گلبن     آزادگی   می شد

به  فریاد و  خروش  و خشم معنا زندگی می شد

به  ناگه  هور  عالمتاب از مشرق  هویدا   شد

شب  پایا  شب  غمزا  شب بیداد   رسوا  شد

ندا  دادند  چاووشان که آن گمگشته پیدا شد

بهار  آمد  گل  لبخند   بر   لبها  شکوفا شد

رسید  از  جانب  مینو نسیم   پاک   نوروزی

که  فروردین  به بهمن تهنیت گفته ست پیروزی

مسیحا  آمد و درد  بلامندان    مداوا   کرد

دل  غمدیدگان  را با دم جانبخش احیا کرد

لوای  کفر کند  و رایت  توحید بر پا  کرد

سخن از نور گفت و صحبت از پایان شبها کرد

شباب زندگانی داد  مهجوران     مقبل     را

شراب  جاودانی داد مخموران  بیدل       را

سوار  سبز پوش  پرخروش آن  قایل  تکبیر

ندا در داد: یاران ! گشت خون پیروز بر شمشیر

بت شرک آفرین کفر گستر را شکست آن   پیر

گسست آنگاه  از  پای  اسیران   ستم   زنجیر

گل  آمد  لاله  آمد  یاسمین  آمد    هزار  آمد

به  یمن   مقدم   آن یار در بهمن  بهار  آمد .