ایزابلا (بِلّا)آخاتُونا: (برای آشنایی با بیوگرافی به مطالب قبل دردفتر شعر یا مجله
مناطق آزاد، تهران، ايران، سال1390، شماره 219 ، ترجمه و تاليف:دکترآرزو جهانشيرمراجعه
شود)
_______________________
شمع
تنها چیزی که مانده بود، شمع بود
غبار آلود و کهنه
و شمعی از موم، ساده و بیرنگ
مانده در خاطرات، تازه
قلمت را به جلو سوق می دهد
و دانسته‌هایت راآب و تاب
معقول و پیچیده، بنظر می رسد
به روحت مهربانی و شادی می بخشد
و حالا تو به دوستان(دوستانت) می اندیشی
بیشتر و بیشتر، به روشی قدیمی
قطره قطره انبوهی از اشک
و تو در برابر چشم ها
به آرامی فدا می‌شوی
و پوشکین چه مهربانانه نگاه می‌کند
شب گذشت و شمع‌ها
اندک اندک بی نور شدند
و طعم شیرین گفتگو جان گرفت
آه1؛ چه صادقانه لبها سرد می‌شوند
سال 1960 میلادی
1 کلمه آه در شعر نوشته نشده است اما با توجه به مفهوم شعر و نظر جناب آقای
پور کریمی؛ نوشتن آن نه تنها لطمه ای به اصل شعر وارد نکرده است چه بسا آن
را زیباتر و دلنشین تر نیز کرده است.
________________________
СВЕЧА
Всего-то - чтоб была свеча,
Свеча простая, восковая,
И старомодность вековая
Так станет в памяти свежа.
И поспешит твое перо
К той грамоте витиеватой,
Разумной и замысловатой,
И ляжет на душу добро.
Уже ты мыслишь о друзьях
Все чаще, способом старинным,
И сталактитомстеаринным
Займешься с нежностью в глазах.
И Пушкин ласково глядит,
И ночь прошла, и гаснут свечи,
И нежный вкус родимой речи
Так чисто губы холодит.
1960