در ازدحام چشم هایت/خود را گم می کنم

باعقیق ودود وکمی برف

با غار غار شهر ها می فهمم

تا تو چند کوپه ای...فرسخ دارم

تیک...تاک

چند ماه گذشته از روزی که استکان/در تب فردا ترک خورد

روزی که تمام لب ها پهلو بودند

در ازدحام فاصله ام

یعنی بانو خود را بگیرانم

بچسبانم به تو

 از این فاصله ها...فرسخ ها

نمی شود که...نه

مجبورم نکن از لای تلفن/ریز شوم

این بوق ها هم مرا اشغال کرده اند

بین خودمان تو که نیستی

به نرمی آن حرف ها/سر میزنم

یعنی دو ساعت مانده تا

۲۴ قرار؟!

دستم نمیرسد/خدا به دامنت

از کوپه ای حرف میزنم

از غار و

عقیق و

 کمی برف...

ا