1

میخانه مُدام داشت می خورد دمی
یک جرعه شرابِ ناب از دست ممی

از دستِ ممی که بود ساقی جانا
ما را به دمی مدام همدم نه غمی
 
2

می زنی سنگی کبوتر بال را
بال را زخمی کنی شادی دلا

خود بپا سنگی زدی سنگی خوری
کیفری بینی به ید خود جاهلا
 
3

نا علاجی درد دارم ای رها
یادِ شیرینی کنم خسرو دلا

همنشین با هم ، به فرهادی نگاه
زخم دل با تیشه درمان مرحبا
 
4

مزرعی عمران به ویرانی عیان
زخم ها خوردیم از کس ناکسان

خوشه چینانی که حالا مدّعی
خشک دستانی که حاسد بینمان
 
5

هُدهُدی هادی که هادی بینِ ما
آشنا با هر ادیبی شهرها

آشنا ما را به جایی رهنمون
رهنما جایی به ققنوسی نما
 
ولی اله بایبوردی

28 / 11 / 1398