کیست در عشقِ احد جان دهد و جان به سر است
آتشِ عشقِ خلیلان  ، ز درون شعله ور است

یا رب از عشق سخن شد چه کنم ای یاران
در رهِ دوست سر و پا بدهم دوست بَر است

به درِ دولتِ آن دوست  ، قدم بگذارم
که به هست آورد او در بَرِ من همسفر است

طیِّ این راه که شد ، عشق ، مرامِ من و تو
چشمه یِ خضر بنوشم که درش هر هنر است

طور را می نگرم ، وادیِ ایمن در پیش
موسی ام بین که ببینی سخنم از شجر است

گر چه دل داشت حبیب ، از گذرِ قوسِ کمان
به تماشایِ  رُخش دید ، علی در گذر است

والیا  ، ره چه دراز است ، توان ،ره پیمود
که خود الله بگفت :  نزدِ  دلی منکسر است

ولی اله بایبوردی