هرچند زور من به تو دنیا نمی رسد

شادم که کار من به تمنا نمی رسد

.

سدی بزرگ مردم شهرند بین ما

ای عشق رودی ام که به دریا نمی رسد

.

در درس عاشقی که غرض درد و رنج بود
یوسف هنوز هم به زلیخا نمی رسد

.
ای قوم خوش خیال به دریا مزن دگر
ابلیس با شماست که موسی نمی رسد
.
با آه گر مرا به رهایی کشیده ای
این قاصدک ز غم که به صحرا نمی رسد
.

در کوره ای شبیه سفالی شکسته ام

نقش و نگار من ، به تماشا نمی رسد
.

همچون کتیبه های قدیمیِ دست ساز

من شعر گنگی ام که به معنا نمی رسد

.

من در میان فصل خزان گیر کرده ام

عمر شکوفه هام به فردا نمی رسد...