بسم الله الرحمن الرحیم
در آغوشش بگیرم چون بیابانی که باران را
به غایت دوست دارم مرقد شاه خراسان را
شبیه کودکی بی اختیار و شاد می گردم...
رواق‌وصحن‌ها،گلدسته‌ها،ایوان‌به‌ایوان را
شبی چون موی‌ِلیلی که‌رها درباد می‌رقصید
منِ مجنون میان صحن‌دیدم ریسه بندان را
یکی‌بالهجه‌ای‌که‌من‌نمی‌فهمم‌سخن‌میگفت
ولی او خوب می‌فهمد زبان درد مندان را...
به شوق آن سه باری‌که به زائر گفته می‌آید
حریصم تا که‌تقدیم قدم هایش کنم جان را
به لطف زائرانش شهر ما از عشق لبریزاست
بگو یعقوب آید سرمه سازد خاک سمنان را
ایمان کریمی / سمنان
تاریخ ارسال :
1398/4/26 در ساعت : 13:16:47
| تعداد مشاهده این شعر :
204
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.