سرکار خانم زهرا ضیایی مثل اغلب اوقات این غزل را نیز زیبا پرداخته اند.به گمان خود برای زیباتر شدن این نفیسه پیشنهادهایی دارم:
در مصراع اول بیت مطلع اگر کلمه ی «قشنگ» تغییر کند و مثلآ به «عجیب» تبدیل شود به نظرم بهتر می نماید ؛ چون از کلمه ی «قشنگ» شاعران گذشته ـ تا آنجا که من خوانده ام ـ اصلآ استفاده نکرده اند و معاصران ما هم اغلب در شعر نو یا سپید و یا طنز از آن استفاده کرده اند....در مصراع دوم بیت دوم هم اگر به جای «عزیزم» واژه ی «دنیا» یا مثل آن بنشیند فاخرتر است ؛ مضافآ که در مصراع دوم بیت ششم نیز «عزیزم» به کار رفته است.
و اما اشکال عمده در مصراع اول بیت پنجم رخ نموده است ؛ آنجا که می گویند:غبار پنجره ها را بیا جلا بدهیم...«جلا دادن غبار» نه درست است و نه زیبا.سرکار خانم ضیایی می توانستند بگویند:غبار پنجره ها را بیا که پاک کنیم...البته «بیا که بزداییم» هم می توانستند بگویند ؛ ولی ممکن است مخاطب ارجمندی کلمه «بزداییم» را مضموم الباء تلفظ کنند که آن وقت شاخهای «بز» آزار دهنده می شود! ...و نکته ی آخر این که در مصراع اول بیت هفتم ، غلط تایپی ای وجود دارد و «قبله» به «قله» تبدیل شده است که اصلاح آن واجب است.برای سرکار خانم ضیایی که از غزلسرایان خوب معاصرند بهترین ها را آرزو می کنم.