از یک بُزِ گر،گله‌ی بیچاره، گر آید
چوپان بزآورده مگر  چاره گر آید!

این منحصر گله ی بز نیست نگارا
در جامعه این قصه به نوعی دگر آید

نوع بشری دارد و در دفتـــــر تاریخ
در هر ورقی غــــور کنی در نظر آید

زین فاجعه پرسی،که چسان آید و گویم
آندم که  خواصی ز بشر بی بصر آید

سرگشته شود  قافله در  تیه ضلالت
بیراه دلیلی اگــرش  راهبر آید

بی نور بصیرت  نتوان راه سپردن
اندر ظلماتی که تو را صد خطر آید

بر ساحل بینش برســان زورق دل را
تااینکه حق از ورطه ی ابهام درآید

خواهد همه با سر رود آخر به سر آید

آید اگر از اجنبی غرب ضررها
از اجنبیان وطنی بیشتـر آید

باید علم فتنه برافکند و  غمی نیست
گر بر دمل چرکی تن نیشتر آید

از موش دواندن به سر میز   وفاق است
طاعون سیاسی که سراغ بشر آید!

ای هموطن از حیلت بدخواه حذر کن
کابلیس لعین را هم از ایشان حذر آید

بر بند به بازوی وطــــن حِرز وفاقی
تا سِحر بداندیش وطن  بی اثر آید

ما صبر نمودیم بر این طرفه مصائب
یارب مددی نوبت فتح و ظفرآید...

88.10.13