با غزلها ی ناب خـــواهر شد

شاعری که همیشه باورشد

باوضومی شودسری به غزل

زد ودرنــــــیمه شب برادرشد

قلمــــــم روی بستــــرکاغــــذ

هی دویـــدوخزیدوهی سرشد

مثل نــــــیلوفری که می پیچـــد

یک دوگـــام ازغـــــزل جلوترشد

غـــزل امشب فقط توســل کرد

تامریـــــدسه ساله دخـــتر شد

وقت دل کــندن است اسماعیل

بایـــدامــــشب ذبـــــیح داورشد

چیست اینجا مگــــــــــرگناه رباب

علتــــــــی غیرازاینــکه مادر شد؟

تـــــیرهای سه شعـــــبه درراهند

دیگ دلشــــوره های او ســـر شد

بیـــــرق بی گناهـــــــی خورشید

تــــــب وتاب علــــــــی اصغر شد

ماه شـــــــش ماهه بنی هاشم

روی دســـــــــــــتان کوه پرپرشد

تا زمین لحظــــــــه ای توقف كرد

آسمان ســــــــرخ وجوردیگر شد

آسمان از حــــــــرارت خونــــــش

ارتفاعـــی پرازکبـــــــــــــوتر شد

آخرین پرچــــــــم آخرین ســــرباز

رفت و سیـــــــــر از زلال کوثر شد

خوش به حـــــــال گروه روز دهم

امتحانات فصـــــــــــــــل آخر شد

ابدیــــــــت به نام پرواز اســــت

رقص خونین همیشه محشر شد

رفتنــــــی ها همیشه جاویــــدند

ماندنـــــــی هر که بود ابتــــر شد

سالها منتظــــــر نشســــــــــتم تا

گفتن این غــــــــــزل میســــر شد

دل وپا بسته ام به خواهشــــــــها

کاش می شد شبانه خنجــــــرشد

سقف چشــــــــمان من ترک دارد

قلــــــــــــم ودفتر وغــــــزل تر شد

کاش می شـــــــــــدکه بعدعاشورا

ساده وبی ریاوبهـــــــــــترشـــــــد