خواب دیدم خواب دیدم مرده ام

من هنوز ازفکرخواب  افسرده ام

خواب دیدم  .خاک  بر من ریختند

ظرف آبی پاک  بر   من ریختند

اب پاکی ، رو  و  دست من بشست

پاک گشتم. عین آ ن روز نخست

خاک را  خروار   وار ی  ریختند

بیل بیل   با اه و زاری  ریختند

هرچه دیدم. خاک بود و خاک بود

ای خدا اینجا چه وحشتناک بود !

گفتم ای یاران  که من قلبم گرفت

قبر کن سنگی دگر  محکم گرفت

ناله ها کردم  .جوابی کس نداد

اشکها  بود. و ولی نم پس نداد

بالشم سنگ و ملافه سنگ بود

پیرهن برفی تر  از بیرنگ بود

تشنگی  غالب شد و بیچاره من

جرعه ای  پیدا نکرد  بیچاره تن

جای تنگ وسوت وکور ودل سیاه

نور هیچ و  یار هیچ  و ِگل سیاه

ای  زن و فرزندم ای چشمان من

پس کجا رفتید. هی چشمان من

یک نفر یک حمد خواند از بهرمن

ناگهان ، دیدم  منم .یک اهرمن

ازرفیقان هیچ کس پیدا نشد

بعد مردن کس مرا شیدا نشد

انچه را من کاشتم . با ناکسی

خار هایی شد . پراز  دلواپسی

آنهمه  پاپوشه ها ، که دوختم

آتشی بودند.و  جانم سوختم

دو  ملک  ناگه  به پیشم آمدند

گاهگاهی گرز برسر می زدند

اولین گرزی که  زد او بر سرم

یاد کردم . نام باب و  مادرم

او،چه رنجی  از برای من کشید

مزهء نا اهلی ام  الان چشید

اولی میگفت . نامت را بگو

دومی پرسید . دینم   مو به مو

هی ..بگو ارباب هم تو داشتی؟

یا فقط کشت  گنه می کاشتی

کارنیکی  کرده ای. وقتی بگو

تا شود . قدری برایت ابرو

ورنه ماموریم . و معذوریم ما

از گناه و از ریا  دوریم ما

پس به پا خیز . و بیا سوی جحیم

گر نیایی ضربه ای دیگر دهیم

گرز  را بالا گرفت .با قصد کُشت

می فشرد او قبضهء آ ن را به مشت .

گفتم  .ای جانان من رحمم کنید

من که میلرز م . ز وحشت مثل بید

گفت اکنون عذر  می خواهی زمن

شاکی از تو ملتیست از مرد و زن

ما نداریم .اختیاری  هیچ وهیچ

بیخودی بر دست وپای ما مپیچ

معذرت خواهی  به دنیا  بود جاش

ذره ای زین فهمت آنجا بود  کاش

پای در  زنجیر  کوتاه امدی

گرگی ؛و از ترس  روباه آمدی

ان یکی کوبید . گرزی برسرم

گفت گر خواهی  نخواهی  می برم

یادم آمد ناگهان نامی قشنگ

گفتم ای د ریای رحمت را نهنگ

ای حسین من نوکر تو بوده ام

گاه  سر بر استانت سوده ام

دیدم .از نا گه  دری را باز شد

روز خوشبختی من آغاز شد

تک سوار ی دیدم و بالا بلند

هیبتی زیباتر از کوه سهند

لشکری در خدمتش کوشا به جان

نوکران و چاکران و پاسبان .

صورتی پر نور تر خورشید فام

پرچمی نقش حسینی را بنام

چشم مستش مست از جام طهور

آیتی زیباتر از ذوق ظهور

در دو چشم او سرود زندگی

چشم من می خواست او را بندگی

دو ملک  سر را به زیر انداخته

بال خود را فرش قرمز ساخته

می شنید م زیر لب ها  زمزمه است

این حسین نور دو چشم فاطمه است

گفت او بهر شفاعت آمده است

صاحب روز قیامت آمده است

دیدم و مُردم .من از شرمندگی

سر به پای انداختم . در بندگی

گفت بر خیز ای ولایی مرد  پیر

بعدازین تو نو جوانی مثل شیر  .