باز بر چهره‏ي خورشيد نقاب افتاده

سايه شرم بر انديشه‏ي آب افتاده

آن‏قدر سوخت زمان از غم خورشيد رخش

بر زمين از غم اين واقعه تاب افتاده

ماه بر نيزه و رويش نگران است هنوز

به گمانم كه دو چشمش به رباب افتاده

چه خبر بوده در  اين محشر كبري كه  چنين

هر طرف نيزه و شمشير و طناب افتاده ؟

لاله لاله تن بي سر ، سر بي تن مانده

يا نه در دشت ببين گوهر ناب افتاده

شرح اين واقع سخت است وليكن زيباست

گوئيا عكس بهشت است به قاب افتاده