((گل هاى شيدايى ))

نوروز پاور چین و دست افشان ، همپای آتش بازی اسفند 

 دست بهار سبز را در دست ، می گسترد بر چهره ها لبخند 

 می آید این عيد نشاط انگيز ، تا نو کند انديشه ى ما را 

 در پیش پای او بیفشانيد ، آب و گل و نقل و نبات و قند 

 در کوه و صحرا لاله می خندد ، در دشت بوی نسترن جاریست 

 آغاز شور و شادمانی را ، ياران ِگل تبریک می گویند 

 ما نیز باید چشم دیدن را ، با شور و شادی همزبان سازیم 

 ساكت نشستن اوج بى حسّى ست ، وقتی گياهان عشق می ورزند 

 هر صبحدم گلهای شیدایی ، غوغایی از رنگند در تصویر 

 خواب خوش گل می شود تعبیر ، در رنگ هاى شاد بی مانند 

 بر خیز و با ما پای کوبی کن ، در کوچه باغ سبز فروردین 

 اندوه را نوروز پردازان ، بايد به خاك تيره بسپارند 

 چون چادر گلدار یار ما ، صحرا پر از گلهای رنگین است 

 ازدیدنش دل بر نمی دارم ، گر بگسلدهمواره بند از بند 

 در گردش تكرارى تقویم ، پاییز هم فصل خداوند است  

سبز است قانون چمن اما ، گر دشمنان باغ بگذارند

محمد روحانى ( نجواكاشانى )