زاينده رود كه پاييز را باور كرد، كسي براي پرنده دعائي در قالب غزل سرود، سپس پرنده آمين گفت و بعد آسمان احساساتي شد و آرام گريست.دسته دسته كودكان به زيارت آب آمدند و با مادرها خنديدند.فرشته ها مثل باران اندوه شهر را شستند و نصف جهان خنديد.همه ي شهر باغ شد مثل زمان شاه عباس و هنرمندي نوشت:اصفهان باغ زيباي جهان و شاعري سرود :  در اين باغ نام هيچ فصلي پاييز نيست.

در پايتخت فرهنگ و تمدن، موضوع انشاي فصل آبان همه ي مدرسه ها اين بود:زاينده رود، باران.

روح "اخوان" شاد كه بعد از سالها تاجگذاري "پادشاه فصل ها" را در شهر ما جشن بگيرد.

و در ورودي شهر نوشته بودند: به " هفت شهر عشق " خوش آمديد.