*

دید پیــــــری یک پسر را در نبوغ

صورت و سیرت به توزینِ فــروغ

*

منحصر چون دُرّ و یاقوت و گوهر

نابغـــــه در علم و معنــــــــای هنر

*

رخ به نیـــــــکویی بهشتِ بی مثل

مو پریشــــان و وجودش بی خلل

*

جلوه‌ای از شـــــــأنِ آیاتِ خــــــدا

لب به اذکار و به تسبیـــــح و دعا

*

شمس در نزدش تشــــــابه اشتباه

رنگِ زر پیـــــــشِ جنابش بی پناه

*

گوشه‌ای اِستــــاده مظلوم و متین

هی تواضع می‌کنـــــد بر آن و این

*

مدّتی حـــــــــــال ورا با دیده دید

همچو شیــری خُلق او را سرکشید

*

نوش جان کرد از مقـــــامِ حالِ او

از نمـــــایِ صورت و تمثـــــــالِ او

*

هرکه می‌آمــد چه شاه و چه غلام

می‌دوید از لعلِ او جــــامِ ســــلام

*

طبلِ قلبش با تمــــــــــــامِ سادگی

جار می‌زد نغمـــــــــــــــــهٔ آزادگی

*

ناگهان در آن میـــــــــــــــانهٔ مدار

کآن پســـر بود و سجایایِ هـــــزار

*

مَردمی از نسلِ نادانی ســــــرشت

خرجِ آن زیبــــــــــا گُلِ باغِ بهشت

*

سنگ استهـــــزاء به نامردی هدف

کرده‌ بودند از همـه سمت و طرف

*

پیر هیکل بر پســـــــــر اندازه کرد

خون به‌ رگهـــایِ گلویش تازه کرد

*

نره شیــــری شد به میــــدانِ نبرد

تا که جنـــــگِ نــــــــــابرابر را بَرد

*

بعدِ پیــــــــــروزی بگفتا: جانِ دل

کودکِ بگذشتـه از هفت‌خوانِ دل

*

گرچه پیــــــروزی تو بر نَفْسِ بلا

گوش کن امّا تو این پنـــــــدِ مرا

*

از تواضـــــــــــــعِ بر جهولِ آدمی

بر نمی‌گیــــــــــــری فصولِ آدمی

*

ناسپاسان منـــــــکرِ حال خوشند

آدمی زادند و آدم می‌کُشنـــــــــد

*

سیّدمحمّدرضالاهیجی