به، به! زچشم مست که بر خواستی غزل

چون خنده های لاله صحراستی غزل

همچون صدف، به سینه دریاستی غزل

گاهی شبیهِ حوصله و صبر یوسفی

گاهی چو گریه های زلیخاستی غزل

شورجنون زسینه مجنون به صخره ها

آوای عشق، در دل لیلاستی غزل

آه! ای غزل به زمزمه ات زنده ایم ما

چون روح تازه در بدن ماستی غزل

بهر دوای سینه پر سوزِ عاشقان

مانند دست های مسیحاستی غزل

هر واژه ات، طراوت زیبای زندگیست

به، به! زچشم مست که بر خواستی غزل

دنیای درد و فاصله را خنده فتح کرد

یعنی، از آن زمان که قد آراستی غزل

وصفت به هر نفس بکنم باز هم کم است

در یک سخن، خلاصه که زیباستی غزل