در خزانی دلتنگ دل آیینه شکست

گاه
از
رنجش آیینه
دلم می گیرد

زهرا علی بابایی

---------------------------------------------

باز هم :

من و قلم

و

دفتری از سکوت ناگزیر

هیچ یک به هیچ جا نمی رسد

شعر امشبم به قلب سایه ها روانه می شود

راستی کجاست؟

حس و حال شعرهای عاشقانه ام!

   زهرا علی بابایی


--------------------------------------------------------

روزگاری دل من  همسفر رویا شد

دو مسافر با هم درد را طی کردند، در بیابان خیال رنج هم همسفر آن ها شد

در سفر عشق را پیمودند و رسیدند به دریای جنون

بی امان بود وخروشان 

زخمی از هجر به جانش زده بود

نه!!

نکند مقصد ما دریا نیست؟!

سفر انگار به پایان نرسید!

چون کبوتر شده بودند این بار

آسمان آبی بود ، عشق هم می بارید

تا ابد بال زدند

مقصد انگار فقط آینه بود

ابدیت گویا دل ما بود و نمی دانستیم!

زهرا علی بابایی