در صفای چشمانت ،



هَروله ی مرا نادیده گرفتی



در مروه جانت ،



سعی من بیهوده ماند .



 



و تو !....



بی هیچ  عشقی ،....



گذر کردی .....



طواف دل را بر گِرد جان سوزانت ندیدی



 



قامت نحیف و رنجورم ،



مقابل  قبله ی چشمانت ....



بر خال لب تو اقامه بست



و تو ندیدی



 



قنوت عاشقی ام را نشنیدی



ذکر رکوع  دلدادگی ام را نخواندی



لب  بر تلاقی عشقت  نهادم



لب  خوانی ام نکردی.....



 



خاضعانه ،



سر بر سجده ی عشقت نهادم



و تو ندیدی



 



ندیدی که این  من نبودم



تمام هستی و روانم بود که ،



بر خاک مشتاقی ات سجده خلوص زده ....



 



دستهای رو به آسمان عاشقی ات را ندیدی



که  چگونه ؛



دعای باران مهربانی ات را ؛



زیر لب زمزمه می کرد .....



 



و تو نخواندی مرا .....



تو ندیدی مرا .....



و این دل ؛



در زیر خاطراتی تلخ  و گَس ،



مدفون  گردید...



 

فریادِ سکوتِ  بلند مرا نشنیدی



که چگونه عشقت  را طلب می نمود ...



 



و تو



بی محابا  گذر کردی ....



.



..



...



سفرت به  سلامت