هفت شنبه 
ازمریض روبه موتی یک دمل دزدیده اند
از خلیج فارس هم چندین دکل دزدیده اند
نفت کشهای رها در ابها را با غرور
چند اقا زاده و مرد عمل  دزدیده اند
مولوی و سعدی و فردوسی شیرین سخن
از میان حوض میدان محل دزدیده اند
نیمه شب جای دعا خرخر که بالا رفته است
راه شیری را قرق کرده زحل دزدیده اند
از برای راحت واسایش زنبورها
دود راه انداخته کل عسل دزدیده اند
بهر بیحس کردن وجدان اقا زاده ها
داروی بیهوشی ازتحت عمل دزدیده اند
چند تا مغزفراری را برای صادرات
روز روشن ازهمین پشت وپسل دزدیده اند
ظهر عاشورا میان ان هیاهوی عجیب
دسته های سینه زنرا با کتل دزدیده اند
اخر بن بستهای سوت وکور نیمه شب
کارتن ازمعتادهای شل وپل دزدیده اند
ازکلیله دمنه برده قصه های یک خطی
ازکتاب فارسی ضرب المثل دزدیده اند
پیش چشم بچه های تبلتی بارمز پو
هفت سنگ قصه وشعر ومتل دزدیده اند
گردنه حیران که پیچیده نپیچیده پراید
ازته دره خودش را با اجل دزدیده اند
باز وشاهین وعقاب وقرقی وهرچه که بود
ازفراز  دامن پاک  قلل  دزدیده اند
بچه های پاستوریزه بچه های شیر خشک
ترم اخرازخود حافظ غزل دزدیده اند
انورمیدان سرنبش خیابان بانک را
سنگر و سرباز را از این بقل دزدیده اند
ازمیان پارک سرو ولاله های واژگون
ازکنارش گاری حسن کچل دزدیده اند
سبزوسرخ وابی ومشکی همه مثل همند
دستشان کش امده بی غش وغل دزدیده اند
زیر خط فقر بوده کور سوئی ازامید
جای ان یارانه ها این لا اقل دزدیده اند
غیرت ازمردان گردن بی رگ دیندارما
عفت اززنهای در هرجا مچل دزدیده اند
زندگی باسبک ایرانی به غارت رفته است
هرچه هست ازسینمای مبتذل دزدیده اند
گول خوردن یا زدن افشای اسرار مگو
بارها روباه زرین ازملل دزدیده اند
پینه برپیشانی انها وبردستان ماست
چونکه زیرسایه ی ان ازازل دزدیده اند
هرکسی ازظن خود شد یارما ودرسکوت
راحت واسوده بی ضرب العجل دزدیده اند