اصلن دلم گرفته ،همین مطلع،یعنی به سمت گنبدتان پرواز

یعنی غزل غزل به تو پیوستن ،یعنی دوباره های مرا آغاز

در من هزار آهوی سرگردان ،قصد حریم امن تو را کرده ست

ضامن ترین ستاره پناهم باش در شب ترین زمانه ی بی اعجاز

وقتی هوای حوصله ام ابر ی ست،حتی حضور پنجره بی معنی ست

کم کم به شب نشسته دلم ،ای کاش دستی مرا به سمت تو می شد باز

در من دمیده عطر نگاهی خیس، از آسمان هشتم دلتنگی

بر من ببار هرچه غریبانه ست ای بغض های تلخ مرا همراز

سهمم کبوترانه پریدن بود در جاتده های طوسی چشمانت

حالا چه فرق می کند این پرواز از رشت می رسد به تو یا شیراز

یاعلی