تقدیم به شهدای گمنام مدفون در شهرستان کویری خوروبیابانک

نمی دانم از کدام خاک برخاستی و به افلاک برشدی؟
در دامان پر از مهر کدام مادر بالیدی و به اوج رسیدی؟
دستان پینه بسته کدام پدر تو را بر دوش خود نشاند؟ 
هم بازی کدام برادر بودی؟
و هم نشین کدام خواهر؟
 
نمی دانم قرار بود تکیه گاه کدام مادر شوی؟
و عصای دست کدام پدر؟
و افتخار کدام برادر؟
و آرامش بخش کدام خواهر؟
 
نمی دانم کدام مادر شبها ستاره شماری کرده است
تا ستاره درخشانش را در آسمان بارانی چشم هایش ببیند؟
 
کدام پدر گام به گام خورشید ره پیموده است
تا خورشید زندگی اش را دوباره با سوسوی بی رمق چشمانش نظاره گر باشد؟
 
کدام برادر بی شکیب، شانه به شانه کتابهای درسی اش دویده است
تا قهرمان جاودانه اش را دوباره در کتاب زندگی اش بخواند؟
 
کدام خواهر دل آشفته، مرواریدهای غلطان دریای دلش را  نثار زمین کرده است
تا دیگر بار بتواند دُرّ گران بار قلبش را در آغوش کشد؟
 
نمی دانم...
                       نمی دانم...
                                       نمی دانم...
 
این ها را نمی دانم
 
اما می دانم
آمده ای تا عطر بهشت بپراکنی
آمده ای تا کویر را سرشار از بوی دل انگیز سیب کنی
آمده ای به جای خار، شکوفه سیب و به بنشانی
آمده ای از چهره کویر، گرد و غبار تکیدگی و شکستگی بتکانی
آمده ای نمکزار مان را لاله زار نمایی
آمده ای به ره گم کردگان، راه بنمایی
آمده ای...

 

آسمان کویر با همه ستارگانش، دو ستاره کم داشت