بعد از تو من دیوانی از اشعار باران خورده ام

دیگر شکسته باورِ دستی که پیش آورده ام

در کوچه های شهر خود آنقدرها بیگانه ام

گویی که در تاریخِ ماقبلِ معاصر مُرده ام

هی گفته ام فردا و پس فردا و پس های دگر

اما گذشتِ سالها را در خودم نشمرده ام

هر شب به باران می رسم در شعر بغض آلوده ام

بی ماهِ رویت برکه را دستِ کسی نسپرده ام

حتما گذارت می رسد روزی به قبر آرزو

از بس که تابوت خیالت را به دوشم برده ام

از دور اگر دیدی مرا حتی تلنگر هم نزن

می پاشم از هم ، آنقدَر از هرکسی آزرده ام

شهریور 94 - وفااا