دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

آن

غرورم رفت بی هنگام
و باز آمد پی بی وقتی هنگامه‌های ترد بی تردید
تو با آن سَیر می‌کردی زمینِ خورده باران را
دلم آهسته با تدبیری از چشمت غرورم کُشت
و تو فریاد کردی قاتلش خواندی
و او هم رفت تا دیگر نبیند روی آیینه
میان جنگلی مملوِّ از حیرت
تو را می خوانَد و هردم
صدایت می کند تنها
ولی هرگز پیامی روی بال بادها روشن نمی‌ماند
"پس اینجا سرزنش کاری سزاوار پری رویان نمی باشد"
فقط باران مرا شوید
ز گرد خستگی‌های شلوغ شادمانی‌های شورانگیز

---

---

   تاریخ ارسال  :   1394/8/28 در ساعت : 13:38:11   |  تعداد مشاهده این شعر :  591

---

---