تا می وزد به گوش دل ام کوس کربلا

جان می برم به هروله پابوس کربلا

با یاد کربلا دل ام آرام می شود

هر شب من ام مجاور مأنوس کربلا

عشق است و عشق و عشق وبه جز عشق هیچ نیست

آن جاودانه واژه ی قاموس کربلا

زیباشناس های جهان غرق می شوند

در رودخانه ی پر طاووس کربلا

خاکسترش شمامه ی خورشید پرورد

مختار خیزد از دل ققنوس کربلا

گر کربلا به باغ بهشت اش نخوانَدَم

هرگز نمی شوم هله! مأیوس کربلا

دست من و نیاز من و سوزوساز من

آنک بلندِ دامن قدوس کربلا

گر حبس پله ای است برای عروج روح

یارب مرا بدار تو محبوس کربلا