اول از هرچیز بگویم که در این غزل ، ردیف برخوردار از تنافرمعنوی است و اندک حسن موجود در ابیات را تحت شعاع خود قرار داده است.در بیت اول ، نخستین مصراع اگر چنین باشد:
آمدند از ریشه اسلام مبین را بکنند
ضمن همخوانی هموارتر با مصراع دوم ،بیت قابل قبولی -البته با غمض عین از ردیف-ارائه می شود.در مصراع اول بیت دوم شاعر در تنگنای وزن گرفتار آمده که «قرآنها» را به «آیه ها» تغییر داده است.حالا شما تصور کنید بر سر نیزه کردن آیه ها به جای مجموعه ای حجیم به نام قرآن چه صحنه ای ایجاد می کند.در مصراع دوم به کندن سوره ها اشاره شده ؛ یعنی اول آیه ها را بر نیزه کرده اند و بعد ، از این آیه ها سوره ها را کنده اند؟...در بیت سوم یک فقره وزن باختگی دیده می شود که مربوط به «خواستند» اول مصراع است که اگر حذف «دال» از کلمه را داشته باشیم آشفتگی وزن ازبین می رود.و اما مهمتر مصراع دوم و «کندن گوشهای نازنین» است.مخاطب مطّلع به روشنی در می یابد که اشاره ی شاعر به فاجعه ی بعد از عاشوراست ؛ یعنی به آتش کشیدن خیام حرم ، پراکنده شدن آل الله در بیابان از تاثیر هجمه ی اشرار یزیدی و نهایتا گوشواره کشیدن از گوش دختران کم سن و سال و نازنین سالار شهیدان و یاران باوفایش.اما به صورتی که شاعر در مصراع صحنه سازی کرده است ، نمایی کم و بیش مضحک آفریده است که نمی شود گفت وهن نیست.در بیت بعدی «عقب برگشتن» یک «به» در جلوگاهش می خواهد که همان تنگنای وزن رخ نموده است...ودرمصراع بعد در مصراعی دارای دست انداز شاعر به خانه نشینی امیرالمومنین اشاره دارد و اشاره ای نازیباست با توجه به مصراع پروری وی....در بیت بعدی هم آشفتگی وزن را شاهدیم بواسطه ی «دارند» در مصراع نخست که باید «دارن»خوانده شود تا وزن درست بیاید....بیش از این دیگر تاب ندارم.تمّت.

عرض سلام
قبول باشد انشاءالله
مضمون خوبی دارد اما به نظرم ردیف مناسبی انتخاب نشده است.
در پناه اهل بیت(ع) پیروز باشید.
یاعلی(ع)