به عزيزم استاد رضا اسماعيلي

ساده چون تكه ي الماس ولي ارزشمند
ادعا هيچ ، ولي دانشي و دانشمند
همدل و هم سخن مردم بي نام و نشان
در خيابان غزل تاجر اشك و لبخند
شاعر انجمن دلبري و دانايي
دلكش و دلبر و دل داده ، دل آرا ، دلبند
سايه گستر به سر جمع جوانان چو پدر
نزد پيران سخن بحر ادب چون فرزند
نمكين شاعر جمعيت بي غل و غشان
او كه دل داده به لبخند شقايق يك چند
او كه چون قزوه غزال در و دشت دل ماست
نه چو برخي كه در انديشه ي بسيار و كم اند
ما چمان در چمن سادگي و زيبايي
مهرش انداخته بر گردن ما بند و كمند
شاعر سبك شعور و شرف اسماعيلي است
قزوه خوش گفت كه اينان گل باغ سخنند...