شهرسرتا پا درآنش سوخته

آتشی کز چارسو افروخته

بی دفاعی بر تنش پوشانده است

جامه ای از زخمهای سوخته

مرد خاکستر زن آتش بر جگر

کودک از تحصیل مرگ آموخته

زخمها همچون دهانی وا شده

و دهانها همچو زخمی دوخته

تا مبادا روزشان طغیان کند

خشم هاشان ثروتی اندوخته

کینه ها آتش به جان انگیخته

سینه ها آتششفشان افروخته

ملتی را که زمین شاید ولی

کشور و خاک و شرف نفروخته

آنک آنک باز هم بر می دهد

در جنون خاک نخلی سوخته