دارم که روزی خوارم از آواز منبر

آعوشی از سر ، مملو از آویز بستر

هر سر حکایت می کند از سربداری

از سر حکایت می کند سردار دیگر …

تاریخ را این گردن آویز فقیری ست

بس گنج سر پر را کشیده خوب در بر

گاهی وزیری را کند از جای ، بسیار

از زیر دستان می کند دست و دل و سر
 

گاهی که تن پوشم ز حلاج است بینی

غسال را ، جلاد را … دنیا … معطر

عین القضات باد با گیسوم می خواند

افسانه ی رندانگی پیکر به پیکر …

*

مریم ترینم ! قصه ای از نو شروع کن

عیسای تو بر جلجتای شام آخر …

از دار دنیا ، دار دنیا قسمتم شد

از عشق ؟ کمتر … باز کمتر … باز کمتر ….

*

یک عمر را با سر به زیری ، سر نمودیم

بالا بگیرد سر … سر تاریخ منظر ….