پر زد دوباره مرغ دلم کربلایتان



پیچید در تمام وجودم صدایتان



یک کوه غصّه روی دلم می نشست تا -



آغاز شد دوباره غم نینوایتان



تا گفتم السلام علیک دلم شکست



از بس که سخت بود غم روضه هایتان



تا خواستم که نام شما آورم به لب



اشک آمد و نوشت که جانم فدایتان



یعقوب وار در تپش روضه خیس شد



چشمم ز داغ ماتم عظمی برایتان



خون غزل چکانده شد و مثنوی رسید



شاعر نوشت قامت هفت آسمان خمید



رخت سیاه بر تن هر واژه می نشست



"بنیاد صبر و خانه ی طاقت ز هم گسست"



باریده بود فصل عطش بر نگاه دشت



افتاد پرده دید سری را درون تشت



یک قطره اشک آدم و عالم سیاه شد



بنویس محتشم که چه بر قلب ماه شد



از پشت چشم های کبود و غمین نوشت



با خط اشک، جوهر خون، این چنین نوشت



"خاموش محتشم که دل سنگ آب شد



بنیاد صبر و خانه ی طاقت خراب شد"



لرزید کائنات و هر آنچه درون آن



پیچید چشم شاعر دلخون به آسمان



یا رب صدای کیست که لرزانده عالمین



آمد ندا صدای حسین ست! یا حسین