صدای برگ های خشک  در آغوش  ِ پاییزان
صدای ریشه  و خاک است  ،  دست افشان و گل ریزان

صدا نزدیک تر از سنگر ِ  تاریخ می آید
به گوش  نسل ِ  مبهوتی  در این فصل ِ  بلا خیزان

وتصویری  که انگار از هجوم  ِ صحنه   جا مانده
میانِ قاب ِ  تبداری ، عرق ریزان .... عرق ریزان

خروش  زخم های  تازه  و تن پاره های درد
صدای های و هوی ِ  حیدری های قلاویزان

صدای پیش مرگانِ ِ  غیور ِ  کرد   می آید
صدای کاک عبدالله ها  در قاب ِ  پاییزان

جوانمردی  ، بروجردی ، جلال ِ  بارنامه    تا
خروشِ  آسمان گرد ِ  یَلان ِ  کرد،   تب ریزان

چرا بال ِ کبوتر ها ی خونین را نمی بندند
پر ِ پروازشان  در حسرت ِ  اوج است آویزان

نگاه دفتر ِ  پاییز را بستند  در یلدا
و یلداهای بسیار  ِ مناجات ِ  سحر خیزان

چه می خواهی از این اسطوره های قاب ِ دلتنگی
بخواب ای درد  در افسانه ی  خاموش ِ  شبدیزان
 
اکرم بهرامچی