باز خندید رقیه به نگه در نظرم
من سقا و عطش خیمه چرا بی ثمرم

خجل از اهل حرم ساقی بی آب شدم
باز با گریه اصغر شده شق القمرم

مشک در دست و علم دست دگر سمت فرات
تا کشانم به کفم چشمه آبی به حرم

گرچه لب های من از تشنگی ام خشک شده
وای بر من که بنوشم ، چو عزیز پدرم...

مشک سیراب شد و تشنه خون تیر عدو
تیر از چله رها گشت و جدا کرده پرم

مشک در دست دگر، سوی حرم بال کشم
که به تیر دگری آه که دست دگرم

مشک دندان کشم و سمت حرم...،باز نشد
که به مشک آمده تیری که دریدش جگرم

اشک از چشم سرازیر شد و دشمن دید
و به تیری که نشست در هدف چشم ترم

خواستم سمت حرم رفته و یا سمت فرات
که عمود آمد و بشکست ز پا تا به سرم

خواستم تیر ز چشمم،دگر اینبار نشد
سرنگون گشتم و دستی که نبودش سپرم

وعده دادم آب اما ریخت آب و آبرو
ترسم اینست بگوید به رباب این خبرم

روی نی گر میروم چشمم به راه زینب است
باز خندید رقیه به نگه در نظرم