ازخود برآمدی و به خود پا گذاشتی
داغی بزرگ بردل دنیا گذاشتی
دنیا تورا به خویش فراخواندو تا ابد
اورا به خواب خوش،به عطش واگذاشتی
ازمکه بازگشتی و تا کربلای حج
درهرقدم به کعبه، دری وا گذاشتی
با کهکشان عشق به میقات آمدی
آیینه ای از آن به تماشاگذاشتی
ازاهل بیت، باغ گلی را سبد سبد
بررمل های تفته صحراگذاشتی
تاریخ را که تشنه یک جرعه عشق بود
ناگاه دربرابر دریاگذاشتی
رفتی و مشعلی زحقیقت به بام دهر
روشن به نام حضرت زهرا گذاشتی
موضوعات :
تاریخ ارسال :
1393/8/8 در ساعت : 17:49:59
| تعداد مشاهده این شعر :
668
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.