اندازه باران طربناک بهاری
وقتش شده برروح من خشک بباری
چاره م تویی ای نور توتاثیرگذاری
ازتوست نزول ازتن مکن قطره شماری
بایدبکشم درخلءت سخت خماری

بااین لقبت توی سرم مشغله دارم
شبهاسرکامل شدنت نافله دارم
ازدست شماصاف بگویم گله دارم
ای ماه مگرمن چقدر حوصله دارم؟
جزچاردهم روی گلت رانمیاری

پس حداقل چاردهم جلوه نظرکن
بانورنگاهت به تنم خوب اثرکن
تاثیرنگاه ازنفس پنج نفرکن
پس ولوله کن روی تنم شرکن وشرکن
شرکن که بسوزم بزنم دادوهواری

پروانه شدم تاکه بسوزی تن منرا
لذت ببرم لحظه سوزاندن منرا
خاکسرمن بینی وافتادن منرا
برداری درمشت کنی بودن منرا
من داخل مشت توکنم دست سواری

ای کاش که طرح خم ابروی توباشم
یاکه نخ تسبیح خداگوی توباشم
آویزشوم بندبه گیسوی توباشم
یاپینه پیشانی اخموی توباشم...
وقتی که گناه آمده ومیل نداری

بایدکه ملیجک بشوم قندبگیرم
تاروی لب سرخ تولبخندبگیرم
ازراس به پاهای تواسفندبگیرم
ازپای تویک بوسه به ترفندبگیرم
آنجاتوبه روی سرمن پابگذاری

توبرق دوچشم اسداللهی وشاهی
شبهالب هرحوض روی ماهی وماهی
عباس!نکن خیره نگاهی به نگاهی
میمیردومیمیردوآهی دم آهی
این چشم بسنده ست به هردشمن خواری

پربازکن ازپرزدنت موی سرمرا
بادی ببردبعدسرم هم جگرمرا
آتش بزن این بادحریق است اثرمرا
صیدم بکن ورام کن این بنده رمرا
ای منشا افسانه وسیمرغ شکاری

شب زدبه سرم بازکنم پنجره هارا
بافوت توازپرده بگیرم گره هارا
ازشیشه بگیردنفست یکسره،هارا
داخل بشوی وبدمی حنجره هارا
تامست شود ازدم عیسات قناری

پس خواندقناری که دگریارنیامد
پس چاره آوازبه این کارنیامد
ای اهل حرم میروعلمدارنیامد
سقای حسین سیدوسالارنیامد
یک چلچله خواندازوسط گریه وزاری

ای ماه تورفتی پدرم ازنفس افتاد
انگاربدون تومیان قفس افتاد
دنبال تونالیدو دویدو سپس افتاد
ازشدت دلشوره عمو!عمه پس افتاد
برگرد الهی نرودپای توخاری

دربرکه کمی چهره مهتاب تکان خورد
چون آب دراین فاجعه ازآب تکان خورد
پس آب درون دل ارباب تکان خورد
یک خصم عمودی زدو خوناب تکان خورد
عباس شده مثل علی تاج اناری...