غزل در اول راه است ، شعر زیبا شد
همین که قافیه ی بیت نام زهرا (س) شد

چقدر مادری اند این جماعت شیعه
که نام فاطمه (س) بردیم و شور بر پا شد

هزار جان گرامی فدای مادر عشق
که شان و منزلتش در جهان معما شد

غزل میانه ی راه است یا علی (ع) گفتیم
بساط شادی و عیش و شعف مهیا شد

به نام نامی حیدر نخورده مست شدیم
دوباره میکده بر روی عاشقان وا شد

خبر رسید بهار آمده به خانه ی دوست
زمان بوجد در آمد زمین مصفا شد

رسید حضرت زهرا (س)  به خانه ی مولا
و آسمان ولا همنشین دریا شد

خداست شاهد و عاقد خداست ضامن این
قباله ای که به دست محمد (ص) امضا شد

ببین چقدر به هم آمدند این دونفر
ببین که مقصد خلقت چگونه معنا شد

گمان کنم که خدا گفته با ملائکه اش
دوباره سجده بر اینها کنید ... حالا شد

تمام عرش در این جشن کف زدند همه
غزل در آخر راه است ، نوبت ما شد